Deze wijziging zorgt ervoor dat mensen beter ondersteund kunnen worden bij het doen van aanvragen en vinden van de juiste zorg op de juiste plaats. MEE ziet deze aanpassing als een eerste stap op weg naar domeinoverstijgende cliëntondersteuning, waarmee mensen nog beter vanuit hun eigen behoeften en vragen ondersteund kunnen worden, los van schotten tussen wetten, regels en financiering. Sander Olsthoorn, programmamanager Cliëntondersteuning bij MEE NL: “We zijn blij met de voorgestelde wetswijzigingen en zien het als een eerste stap richting domeinoverstijgende cliëntondersteuning, waarvoor wij al eerder bij de minister gepleit hebben. Onze ervaring is namelijk dat mensen die cliëntondersteuning nodig hebben bijna altijd te maken hebben met meerdere wetten en domeinen. De drempels in de huidige regelgeving maken het soms moeilijk om deze mensen goed te kunnen ondersteunen”.
Aandachtspunten
MEE heeft de minister gewezen op een aantal aandachtspunten bij de invoering van deze wetswijziging. Zo constateert MEE dat de onafhankelijkheid van cliëntondersteuning onder druk staat. Olsthoorn: “In de gemeenten zijn cliëntondersteuners soms verantwoordelijk voor de ondersteuning én voor het afgeven van een beschikking voor zorg, bijvoorbeeld als lid van het wijkteam. Ondersteuning is dan niet langer onafhankelijk. Ook wil de minister zorgkantoren meer ruimte geven om zelf cliëntondersteuning te bieden, waardoor ook binnen de Wlz de onafhankelijkheid onder druk komt te staan. Voor ons staat buiten kijf dat cliëntondersteuning altijd onafhankelijk aangeboden moet worden, zodat er zuiver vanuit het belang van de cliënt gewerkt kan worden.”
Daarnaast zijn er een aantal onduidelijkheden over de afbakening. Er ontstaat bijvoorbeeld een verschuiving van cliëntondersteuning vanuit de Wmo naar de Wlz, waarbij het niet duidelijk is vanaf waar de financiële verantwoordelijkheid bij het zorgkantoor komt te liggen. MEE vindt dat de zorgkantoren voor extra kosten moeten worden gecompenseerd. Ook voorspelt MEE dat er onduidelijkheid zal ontstaan over wanneer iemand wel en niet in aanmerking komt voor deze vorm van cliëntondersteuning en welke organisatie daarover gaat beslissen.